ARCH RB MGR INŻ. ARCH. RADOSŁAW BŁACHNIO

OPIS PROJEKTU

Projekt Białostockiego Centrum Kultury Undergroundowej wprowadza niewiele zmian architektonicznych w zespole dawnych fabryk Chany Marejn i Wolfa Zilberblatta. Łącznik, pergola i świetliki są nowoczesnym akcentem, ale ich stylizacja sprawia wrażenie, że jest to architektura postindustrialna. Ciężkość bryły foyer teatru oraz jej podparcie w formie stalowych słupów
z przeplatającą się wokół klatką schodową podkreśla dawną, przemysłową funkcję zabytkowego obiektu. Architektura nie przytłacza i nie ujmuje rangi historycznemu zespołowi, a jedynie stanowi w nim nowoczesny akcent.

 

PARTER

Partery budynków zajmują różnego rodzaju funkcje, a samo wnętrze podzielone jest na oddzielne strefy użytkowania. Budynek teatru na parterze posiada hol, gdzie znajduje się informacja i kasa biletowa, poczekalnia, szatnie oraz toalety. Do teatru można dostać się schodami bądź windą.

Parter budynku sąsiadującego zajmuje restauracja i jej zaplecze. Sala mieści około pięćdziesięciu miejsc przy stolikach. Wejście do restauracji znajduje się pod łącznikiem i klatką schodową.Kuchnia i zaplecze maja osobne wejście na tyłach budynku.

Parter budynku ostatniego zajmuje administracja i zaplecze hali koncertowej. Wejście do holu znajduje się od północnowschodniej strony. Hol mieści kasę biletową oraz strefę sanitarną dla około czterystu widzów. Znajdują się tu również sale prób i nagrań dla koncertujących oraz studio nauki gry na instrumentach dla początkujących. Administracja budynku zajmuje tylne części budynku, gdzie również ulokowana jest sala konferencyjna.

 

PIERWSZE PIĘTRO

Kondygnacja pierwsza budynku teatru oraz budynku z nim sąsiadującego przeznaczona jest na zaplecze teatru. Znajdują się tu sale prób tanecznych i aktorskich, garderoby aktorów, magazyn teatralny kostiumów, toalety. Aktorom udostępniono osobna klatkę schodową, połączoną z zasceniem teatru, gdzie mogą przebywać przed samym wejściem na scenę. Sale prób to widoczne z korytarza łączącego je z garderobami i reszta obiektu. Przeszklone ściany pozwalają na łatwe doświetlenie korytarza, który w tym miejscu pozbawiony jest okien.

Hala koncertowa ulokowana w innym budynku przeznaczona jest dla około czterystu osób. Znajduje się tu duża scena, a za nią winda przemysłowa, ułatwiająca transport sprzętów, oraz pomieszczenie dla występujących zespołów lub artystów. Pomieszczenie to posiada prześwit do pomieszczeń administracji będących na parterze tego budynku. Stanowi to dodatkowa atrakcyjność wnętrza. Nad halą koncertową znajdują się dwie antresole.  

 

DRUGIE PIĘTRO

Centralnym punktem tej kondygnacji jest foyer teatru. Jest to łącznik scalający wszystkie trzy obiekty. Z niego można dostać się do wnętrza teatru, galerii sztuki niezależnej oraz antresoli nad hala koncertową. W samym foyer znajduje się mini-bar oraz kanapy wypoczynkowe, przy których goście mogą odpocząć. Z tego miejsca rozciągają się ciekawe widoki na okolicę, gdyż całość jest przeszklona dzięki zastosowaniu słupów podpierających stropy. Klatka schodowa wychodząca z podłogi łączy parter i foyer ze sobą.

Pomieszczenia teatru odizolowane są od foyer korytarzem. Zascenie teatru podzielone na dwie części, przygotowawczą i kulisową. Goście teatru docierają tu dzięki windzie lub klatce schodowej, a wyjęta część stropu umożliwia kontakt wzrokowy z parterem budynku, gdzie znajduje się hol. Podobne zastosowanie maja antresole nad hala koncertową. Z ich wyniesienia można obserwować koncert, nie uczestnicząc bezpośrednio w zabawie.

 

TRZECIE PIĘTRO

Na tej kondygnacji widoczna jest tylko cała hala teatru z obszerną widownią na około dwieście dwadzieścia osób. Widownia teatru okala scenę z trzech stron, przez co przypomina teatr wiktoriański.Drewniane podesty, surowość i przyciemnienie wnętrza, ceglane ściany nadają swoisty, atrakcyjny charakter. Sama scena posiada tło ze ściany i okien. Można w ten sposób otrzymać ciekawe efekty sceniczne.

Dachy pozostałych obierków zostały połączone nowymi zadaszeniami w formie świetlików, które dobrze scalają poszczególne budynki, dodatkowo wchłaniając przestrzeń znajdująca się pod nimi, jako przestrzeń wystawową, bądź miejsce sztuki ulicznej.